Zakon Rycerzy Kolumba to największa na świecie katolicka organizacja świecka o charakterze charytatywnym. Obecnie zrzesza ponad 2 mln członków na całym świecie.
Zakon rozpoczął oficjalną działalność w roku 1882 z inicjatywy amerykańskiego księdza, Michaela J. McGivneya. Na czele zakonu stoi Najwyższy Rycerz. Od 1 października 2000 roku jest nim Carl Anderson.

Nazwa organizacji upamiętnia postać Krzysztofa Kolumba. Członkami mogą zostać jedynie mężczyźni będący praktykującymi katolikami. Naczelnymi zasadami zakonu są: miłosierdzie, jedność, braterstwo i patriotyzm.
Jednym ze sztandarowych zadań Rycerzy Kolumba jest ochrona życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci.
W roku 2005, za namową Jana Pawła II i na zaproszenie wystosowane m.in. przez kardynała Józefa Glempa i kardynała Franciszka Macharskiego, Rycerze Kolumba przybyli do Polski i rozpoczęli działalność. Obecnie w Polsce działa ponad pięć tysięcy rycerz zrzeszonych w ponad 100 radach. Delegatem Stanowym Rycerzy w Polsce jest zacny brat Tomasz Wawrzkowicz, który został wybrany na kolejną kadencję na dziewiątej konwencji stanowej w maju tego roku w Licheniu. Kapelanem stanowym jest arcybiskup Wacław Depo.

Nasza Rada Rembieszycka z inicjatywy księdza Zbigniewa Bienia powstała w 2015 r i otrzymała nr 16266, a Wielkim Rycerzem został wówczas Robert Wolski. Na jednym z pierwszych spotkań rady przyjęliśmy za patrona św. Jana Bosko.Jan Bosko urodził się 16 sierpnia 1815 r. w Becchi (ok. 40 km od Turynu). Był synem piemonckich wieśniaków. Gdy miał 2 lata, zmarł jego ojciec. Jego matka musiała zająć się utrzymaniem trzech synów. Młode lata spędził w ubóstwie. Wcześnie musiał podjąć pracę zarobkową. Kiedy miał 9 lat, Pan Bóg w tajemniczym widzeniu sennym objawił mu jego przyszłą misję. Zaczął ją na swój sposób rozumieć i pełnić. Widząc, jak wielkim powodzeniem cieszą się przygodni kuglarze i cyrkowcy, za pozwoleniem swojej matki w wolnych godzinach szedł do miejsc, gdzie ci popisywali się swoimi sztuczkami, i zaczynał ich naśladować. W ten sposób zbierał mieszkańców swojego osiedla i zabawiał ich w niedziele i świąteczne popołudnia, przeplatając swoje popisy modlitwą, pobożnym śpiewem i „kazaniem”, które wygłaszał. Było to zwykle kazanie, które tego dnia na porannej Mszy świętej zasłyszał w kościele parafialnym. Pierwszą Komunię świętą przyjął w wieku 11 lat Po ukończeniu szkół średnich Jan został przyjęty do wyższego seminarium duchownego w Turynie. Tutaj kształcił się pod kierunkiem św. Józefa Cafasso, 5 czerwca 1841 roku otrzymał święcenia kapłańskie. 8 grudnia 1841 roku napotkał przypadkowo 15-letniego młodzieńca-sierotę, zupełnie opuszczonego materialnie i moralnie. Od tego dnia zaczął gromadzić samotną młodzież, uczyć ją prawd wiary, szukać dla niej pracy u uczciwych ludzi. W niedzielę zaś dawał okazję do wysłuchania Mszy świętej i do przyjmowania sakramentów świętych, a później zajmował młodzież rozrywką. Ponieważ wielu z nich było bezdomnych, starał się dla nich o dach nad głową. Tak powstały szkoły elementarne, zawodowe i internaty, które rychło rozpowszechniły się w Piemoncie. Ten apostoł młodzieży uważany jest za jednego z największych pedagogów w dziejach Kościoła. Aby zapewnić stałą pieczę nad młodzieżą, założył dwie rodziny zakonne: Pobożne Towarzystwo św. Franciszka Salezego dla młodzieży męskiej – salezjanów oraz zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych dla dziewcząt .

Rozwinął szeroko działalność misyjną, posyłając najlepszych swoich synów duchowych i córki do Ameryki Południowej. Dzisiaj członkowie Rodziny Salezjańskiej pracują na polu misyjnym na wszystkich kontynentach świata.
W czasie kanonicznego procesu naoczni świadkowie w detalach opisywali wypadki uzdrowienia ślepych, głuchych, chromych, sparaliżowanych, nieuleczalnie chorych. Wiemy o wskrzeszeniu co najmniej jednego umarłego. Jan Bosko posiadał nader rzadki nawet wśród świętych dar bilokacji, rozmnażania orzechów czy kasztanów jadalnych. Zanotowano także przypadek rozmnożenia przez Jana Bosko konsekrowanych komunikantów. Najwięcej rozgłosu przyniosły mu jednak dar czytania w sumieniach ludzkich, którym posługiwał się niemal na co dzień, oraz dar przepowiadania przyszłości jednostek, swojego zgromadzenia, dziejów Italii i Kościoła.

Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888 r. Pius XI beatyfikował ks. Bosko 2 czerwca 1929 r., a kanonizował 1 kwietnia 1934 r., w Wielkanoc. Jest patronem młodzieży, młodych robotników i rzemieślników.

Nasza Rada im. św. Jana Bosko obecnie liczy 71 braci z księdzem kapelanem Zbigniewem Bieniem i Wielkim Rycerzem Andrzejem Grzybem na czele.

W sobotę 30.01.2021 r. Rycerze Kolumba naszej rady uczestniczyli w stanowym dniu formacyjnym w Daleszycach, gdzie za swoją działalność charytatywną otrzymali jedną z najcenniejszych nagród rycerskich Nagrodę Kolumba. Nagrodę w imieniu rady odebrali Wolski Robert, Grzyb Andrzej, Stańczyk Marek, Blicharski Marian i Jakubczyk Marian.